salta,san lorenzo, purmamarca, san lorenzo

Na een korte vlucht van 2 uur kwamen we aan in Salta. Daar stond onze auto, een opel corso, voor ons klaar. Nadat we alle formulieren hadden ingevuld, stapten we in ons "autootje". En gingen we op zoek naar het hostal La tatata in San Lorenzo. Jos stelde de Tomtom in, maar we konden San lorenzo er niet voor krijgen........ Dus maar ..... met de kaart op schoot ernaar toe. We hebben maar een keer de weg gevraagd!!!!!! en we vonden onze slaapplek.

De volgende morgen vertrokken we om 9 uur naar Purmamarca. Dit was een tocht van wel 5 uur.Eerst reden we over een smalle kronkelige weg door een tropisch regenwoud. Dit was een schitterende tocht. Na ongeveer 3 uur veranderde het landschap compleet. Kale bergen met cactussen. En........ hoe dieper  we het gebergte in gingen, hoe meer ik het gevoel kreeg een ander universum te betreden. Een betoverend en woest gebied, waar nog naast het Spaans het Quechuca, de taal van de indianen, wordt gesproken. De mensen zijn veel donkerder van huiskleur en lijken op de bewoners van Peru en Bolivia. We reden in de richting van de Quebrada de Humarhuaca.  De weg begon te kronkelen en loopt langs de rio de Grande. De aarde in de bergen kleurt rood en vervolgens groen en grijs........ Wauw..... En na 1.30 kwamen we aan in Purmamarca.

Een klein dorpje van 1000 inwoners. De kleine huizen zijn van leem en cactushout en tegen een  berg met zevenkleuren aangebouwd. Deze berg heeft een kleurenpalet van beige over groen tot violet. En zitten vol mineralen. Deze bergen zie je in deze omgeving heel veel. 

Het dorp is uit een andere tijd, uit een andere wereld. We hebben hier twee nachten geslapen in een hostel. We hebben een aantal  andere dorpen bekeken. En.....een tocht van 80 km naar de Salinas Grandes,  de zoutvlaktes, in de Andes gemaakt.

We reden over ruta 52, die klimt en klimt tot een hoogte van 4170........ Daar hebben een korte stop gemaakt om dit hoogtepunt......vast te leggen op onze camera. Daarna daalde we af naar een hoogvlakte. Om uiteindelijk uit te komen bij een eindeloze witte vlakte. De zoutwoestijn deed pijn aan mijn ogen. De zonnebril kon ik dan ook maar beter niet afdoen. Hier  wordt door mensen met dikke beschermende lagen stof zout gewonnen.  Je kunt over het zout lopen, de zoutkorst is zo hard als beton. Overal zie je bergen zout, die in zakken worden gedaan. En vervolgens worden opgeladen in vrachtauto's.

's Avonds aten we in een restaurant waarbij we ook werden getrakeerd op de plaatselijke muziek. Echt genieten van de panfluit, trommels en gitaren. Super.......

Nu zijn we in Casa Hernandez, een hostel in San lorenzo. En hebben vanmorgen een wandeling van ruim twee uur gemaakt langs een rivier. Ja, zelfs Jos deed mee aan de wandeling. Die over onverharde paden om hoog ging. Ik kon het hoogste punt maar net halen. En...... natuurlijk met een hooofd als een tomaat, zo rood. Maar ik deed het...... en Jos ook. Het uitzicht was  ...... adembenemend::::)))))). Jos ligt nu even te slapen en straks gaan we naar Salta.

Tot slot willen wij jullie een Feliz Navidad toewensen of   wel een hele fijne kerst.

Jos en Ina